Tłumaczenia w kontekście hasła "chce od życia" z polskiego na niemiecki od Reverso Context: Zachowuję się jak kobieta, która chce od życia czegoś więcej, niż masaż pięć razy dziennie.REKLAMA: Koniecznie zobacz naszą platformę ze szkoleniami online: Link do kursu: Facebook Ads Zawartość strony1 Koniecznie zobacz naszą platformę ze szkoleniami online:2 Co mam zrobić ze swoim życiem? Nie wiem co robić w życiu3 1. Rozmawiaj z ludźmi4 2. Rozpocznij5 3. Zbierz inspirację od innych6 4. Przygotuj się na długą podróż7 5. Opuść swoją strefę komfortu8 6. Zrozum że porażka to część procesu9 7. Ciesz się nie wiedząc10 8. Analiza mocnych i słabych stron11 Poznać siebie Co mam zrobić ze swoim życiem? Nie wiem co robić w życiu To bardzo częste pytania. W przeciwieństwie do wielu innych dotyczących Twojej kariery, odpowiedzieć na nie nie jest wcale tak łatwo. Dobrą wiadomością jest to, że nie jesteś sam — w rzeczywistości gwarantuję, że każdy zastanawiał się nad swoją ścieżką kariery, odnalezieniem swojej pasji lub tym, co ma robić w pewnym momencie. I na szczęście wielu z tych ludzi chętnie podzieli się swoimi radami. Jeśli nie wiesz, jakie kroki podjąć dalej, przeczytaj najlepsze porady na temat co robić w życiu. Odpowiadając na pytanie- nie wiem co chcę robić w życiu: 1. Rozmawiaj z ludźmi Zdziwiłbyś się, jak wiele możesz się nauczyć po prostu słuchając rozmów innych ludzi. Często jest tak że uzyskasz wgląd w motywacje, nadzieje, marzenia i ambicje ludzi. A kiedy poskładasz to wszystko w całość, możesz dowiedzieć się, jak inni dotarli do miejsca, w którym są dzisiaj – i sprawdź czy to jest ścieżka, którą również chcesz podążać. REKLAMA Koniecznie zobacz NAJLEPSZE szkolenie z Facebooka na rynku Link do kursu: szkolenie Facebook Ads 2. Rozpocznij Niezależnie od tego, co generalnie chcesz robić, nigdy nie zaszkodzi zacząć budować. Naprawdę… Zacznij tworzyć portfolio, uruchom biuletyn lub dowiedz się, jak działa coś co Cię interesuje. Jest tak wiele rzeczy, które możesz zrobić dla swojej kariery — nawet jeśli nie wiesz, co chcesz robić. I, podobnie jak poprzednia rada, sam akt działania pomoże dokładniej wyjaśnić, na jakich ścieżkach będziesz chcieć kroczyć, a które należy wykluczyć. 3. Zbierz inspirację od innych Bez względu na to, co robisz, prawdopodobnie chcesz odnieść w tym sukces. Czy jest więc lepszy sposób na rozpoczęcie pracy niż uczenie się, jak inni osiągnęli swoje cele? Podczas czytania pamiętaj, że ci ludzie również nie urodzili się, wiedząc, co chcą robić. Polecam rozmowy, autobiografie… 4. Przygotuj się na długą podróż Jednym z ogromnych nieporozumień dotyczących zastanawiania się, co chcesz zrobić ze swoim życiem, jest to, że będziesz miał nagły, magiczny moment ekstremalnej jasności, a potem zaplanujesz całe swoje życie. W rzeczywistości życie stale się zmienia i będziesz musiał przebranżowić się i ponownie przemyśleć swoją podróż. Więc zamiast być zaskoczonym, gdy los zmusi Cię podjąć nowe decyzje, to Ty będziesz mógł je przewidzieć i będziesz gotowy. 5. Opuść swoją strefę komfortu Może nie wiesz, co chcesz zrobić, ponieważ nie spróbowałeś jeszcze tego, co powinieneś zrobić. I nie będziesz wiedział, czy to prawda, czy nie, dopóki nie wyjdziesz tam i nie zaczniesz tego sprawdzać. Poważnie, łatwo jest popaść w rutynę i poczuć, że nie masz innych opcji poza tym, co robisz teraz. Jednak wychodząc poza swoją strefę komfortu, możesz być zaskoczony tym, jak bardzo spodoba ci się coś, o czym nigdy nie myślałeś że to zrobisz. 6. Zrozum że porażka to część procesu Nic nie spowolni cię bardziej w dążeniu do ustalenia, co zrobić ze swoim życiem, niż strach przed porażką. Tak, słyszałeś to już wcześniej, ale to dlatego, że to prawda. Nigdy nie będziesz w stanie określić, co sprawia, że jesteś szczęśliwy, jeśli wykluczysz wszystko, ponieważ brzmi to ciężko. 7. Ciesz się nie wiedząc Pamiętasz jak to było na matmie w szkole? Patrzyłeś na zadanie, i główkowałeś w kółko bez skutku, a jak wróciłeś do zadania za jakiś czas to wydawało się to łatwe i znalazłeś rozwiązanie? W pewnym sensie to jak zastanawianie się, co chcesz zrobić ze swoim życiem. Skupiając się na innych mniej pilnych sprawach, oczywista odpowiedź może przyjść do ciebie, gdy najmniej się jej spodziewasz – i będzie jaśniejsza, niż kiedykolwiek sobie wyobrażałeś. Czujesz się lepiej, gdy nie wiesz, co chcesz zrobić ze swoim życiem? Pamiętaj tylko, że nie musisz mieć tego wszystkiego przygotowanego gdyby ktoś chciał Cię zapytać. A nawet jeśli już masz określone co chcesz robić w życiu to, możesz zmienić kurs kilka razy. Więc nie martw się, że masz wszystkie odpowiedzi — samo myślenie o tym to dobry początek. 8. Analiza mocnych i słabych stron Jest jeszcze jedna rzecz, o której muszę Ci powiedzieć. Powinieneś przeanalizować swoje mocne i słabe strony. Pomocny jest wpis analiza SWOT. Swoją drogą, nie musisz się martwić o wiek czy czas w którym jesteś. Zobacz jakie hasła najczęściej wpisują ludzie w google: Nie wiem co robić w życiu 30 lat21 lat i nie wiem co robić w życiuMam 40 lat i nie wiem co robić w życiuMam 24 lata i nie wiem co robić w życiuMam 35 lat i nie wiem co robić w życiuMam 17 lat i nie wiem co robić w życiuMam 25 lat i nie wiem co robić w życiu Serio! To są dane które sugeruje mi Google bo ludzie często ich wyszukują. Także głowa do góry 🙂 MEGA SKUTECZNY KURS, dzięki któremu nauczysz się pisać reklamy i zwiększysz zyski. Kliknij w obrazek poniżej: Link do kursu jak napisać reklamę i ofertę. Poznać siebie Wielu z nas ma nadzieję że trzeba szukać cały czas najlepszej drogi. Satysfakcja może dać awans zawodowy, ponieważ im bardziej jesteś szczęśliwy tym lepsze wyniki na wielu płaszczyznach życia osiągasz. Więc czy Ty znalazłeś już swoje powołanie? Warning: Trying to access array offset on value of type null in /home/rafalszr/domains/ on line 286 Dr/PhD Rafał Szrajnert Rafał Szrajnert to doktorant (PhD) specjalizujący się w zarządzaniu i marketingu. Ukończył studia magisterskie na wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, a także studia podyplomowe. Jest przedsiębiorcą z ogromnymi sukcesami, Oprócz własnej działalności prowadzi doradztwo biznesowe, coaching i szkolenia, szeroko znane w Polsce. Profil działalności to: -doradztwo marketingowe -konsulting marketingowy -szkolenia, kursy -doradztwo biznesowe (psychologia, coaching) -marketing (seo, reklamy CPA, PPC) Kiedy jednak odpowiadasz sobie na pytanie czego chcesz warto przyjrzeć się swoim cechom takim jakie są tu i teraz. One mogą Ci dużo powiedzieć o Tobie, ale pamiętaj, że nie determinują Twojego życia. Ważne jest również to, że nawet negatywna cecha, może być dla Ciebie drogowskazem. Witam. Mówią na mnie Katum. Mam pewien problem, mam 18 lat i w moim życiu wszystko się zmienia. Zacznę od tego, że sam nie rozumiem, co od siebie wymagam i czego szukam. Siedzę w domu całymi dniami, nic nie robiąc i rozmyślając nad życiem, ciągle jestem zmęczony, rzadko zdarza się dzień, w którym mam energię, od małego próbuję uprawiać jakieś sporty, zajęcia, ale zawsze mnie wszystko nudzi, nigdy nie umiałem się zająć czymś dłużej, żeby sprawiało mi to przyjemność (nie widzę celu w życiu, nie widzę siebie w żadnej pracy, gdy mi się co chwilę wszystko nudzi). Czasami zaczynam się na siebie złościć, bo mam uczucie, że pragnę samotności, a to jest moim największym lękiem. Mam przyjaciela, którego wydaje mi się, że tracę, bo z nim coraz więcej ludzi się zadaje, "stoi w tłumie, a ja nawet nie mogę się do niego dopchać", on myśli, że ja ciągle się na niego gniewam, czy coś w ten deseń, przynajmniej mi się tak wydaje (przez to się od siebie oddalamy). Próbowałem kiedyś ciągle nawiązać kontakty z płcią przeciwną, ja "wiecznie zakochany" chodziłem po świecie i szukałem drugiej połówki. Teraz, po nieudanych próbach znalezienia kogokolwiek, a było ich mnóstwo, przestałem mieć do tego chęć, jednego dnia się budzę, spotykam koleżankę i zaczyna mi się podobać, i do niej piszę, a następnego wydaje mi się bez sensu pisanie i przestaję. Następną zmianą jest moje podłoże psychiczne. Kiedyś byłem osobą, która pisała z ludźmi, by im pomóc, całkiem bezinteresownie, poświęcałem się, a teraz zatraciłem wiarę w ludzi i błędy, przed którymi innych przestrzegałem, teraz sam popełniam. Jedyną z rzeczy, która jest dla mnie ważna, jest niezawiedzenie mojej rodziny. Czasami zaczynam sobie truć w głowie teorie, jak pomóc całemu światu i co zrobić w tym kierunku, zaczynam poważnie myśleć nad absurdalnymi pomysłami (coś w stylu władzy nad światem). Wiem, że to wariactwo. Czasami bez większej przyczyny denerwuję się na rodzeństwo, opuściłem się w nauce, bo do niej nigdy nie miałem chęci (zawsze miałem dobre oceny bez konieczności uczenia się w domu). Czasem jestem jakiś przemądrzały, uważam się za nadzwyczaj mądrego, chociaż wiem, że jestem głupi, bo żyją miliony ludzi mądrzejszych od mnie, a zaczynam się złościć na kogoś, że czegoś nie wie albo nie potrafi, a sam nie jestem idealny. Nie wiem, czy w czymkolwiek szczególnym mam jakiś talent, bardziej we wszystkim po małym kawałku. Czytałem dużo takich listów z odpowiedziami, że to trudny wiek i z czasem przejdzie, ale ja boję się tego, co się stanie ze mną jutro, obawiam się, że zwariuję. Czasem myślę, że najlepsze lata mojego życia właśnie minęły i teraz będzie pod górkę, zawsze chciałem być w centrum zainteresowania, ciągle chciałbym zaczynać od nowa i się zmieniać. MĘŻCZYZNA, 18 LAT ponad rok temu Witaj, to prawda, że wiek, w którym jesteś, jest trudny, jest to czas zmian, podejmowania ważnych decyzji życiowych oraz nieustannych poszukiwań. W tym momencie nie wiesz, czego szukać, piszesz również, że próbujesz różnych rzeczy, które po jakimś czasie Cię nudzą. Jest to naturalne, ten czas to okres prób i błędów. Poznając nowe rzeczy, przekonujesz się, co tak naprawdę sprawia Ci przyjemność. Nie narzucaj sobie, że teraz masz znaleźć coś, co będzie Cię pasjonowało do końca życia. Porozmawiaj ze swoim przyjacielem – to, że spotyka się z innymi ludźmi nie oznacza, że nie zależy mu na kontaktach z Tobą. Podczas szczerej rozmowy będziecie mogli sobie wszystko wyjaśnić. Opowiedz mu o swoich problemach, samemu trudniej będzie Ci się z tym uporać. Może spojrzy w nowy sposób na Twoje trudności, popatrzy z innej perspektywy i doda Ci otuchy. Nie rezygnuj również z kontaków z innymi znajomymi, naprawdę warto poznawać nowych ludzi. Przebywając w grupie, masz szansę oderwać się na chwilę od ponurych myśli. Warto również porozmawiać z rodzicami. Z listu wynika, że rodzina jest dla Ciebie bardzo ważna. Możesz również udać się do pedagoga szkolnego na konsultacje - jeśli uznacie, że potrzebujesz specjalistycznej pomocy, na pewno Ci pomoże i doradzi, gdzie się udać. Pozdrawiam serdecznie. 0 Hejt w sieci będzie istniał, bo nadal jest anonimowy. Nigdy nie czytam komentarzy w necie. Nie widzę powodu, żeby na własne życzenie taplać się w szambie. Wiem, co myśleć, wiem, czego chcę od życia i jeśli chcę się z kimś podzielić spostrzeżeniami, to szukam innych dróg komunikacji. Pamiętasz, jak uczyłeś się dobrych manier?
Przejdź do zawartości [email protected]ZALOGUJ SIĘ PODCAST: WYSOKIE WIBRACJEBLOG ROZWÓJ DUCHOWY I MENTALNYMARKETING I SPRZEDAŻDUCHOWE KURSY PROCES “22 dni do odbudowania relacji z ENERGIĄ PIENIĄDZA”PROCES: “Pokochaj siebie (BARDZIEJ)”ŹRÓDŁO – PLATFORMA WIELOWYMIAROWEGO ROZWOJUMEDYTACJE PROWADZONESZKOLENIE: “BHP (współczesnej) SZEPTUCHY”O NASMENTORING 1:1KONTAKT JAK ODKRYĆ, CZEGO CHCESZ OD ŻYCIA? JAK ODKRYĆ, CZEGO CHCESZ OD ŻYCIA? Tak, zmiana kierunku zawsze wiąże się z ryzykiem o braku powodzenia. Jednak, czy w zmianach zawsze chodzi o to, aby się udało według schematu, który wymyślił sobie umysł? Te wszystkie scenariusze, które układasz sobie w głowie – one są zapisane w kodach zbiorowej świadomości. Nie wiesz nawet, czy te rzeczy, o których dziś rozmyślasz są tymi, których potrzeba Twojej duszy. Więc jak odkryć, czego NAPRAWDĘ CHCESZ od życia? Z tego przekazu: dowiesz się, jak odkryć czego chcesz w pięciu krokach poznasz grę (technikę) przeciwieństw i jej najważniejszy aspekt zrozumiesz, co się dzieje z Twoją energią, gdy nie dokonujesz zmian według wołania duszy uświadomisz sobie, czego NAJBARDZIEJ pragniesz i zobaczysz, jaka forma wstydu może Cię od tego oddalać dowiesz się dlaczego nie musisz wiedzieć, JAK coś zrealizować i co jest ważniejsze zamiast tego Zapraszam. I z góry dziękuję za każde udostępnienie dalej. Honorata *** WERSJA TEKSTOWA: Nie wiem, czy to jest moja droga. w życiu. Czy powinnam to zrobić, czy nie, jak myślisz? A co, jeśli podejmę ryzyko i się nie uda? Co, jeśli mi się znudzi? Skąd mam wiedzieć, czy na pewno tego chcę? Wszyscy w pewnym momencie swojego życia stajemy przed ważnym wyborem zmiany kierunku. Ale mało kto z nas wie, czy dana decyzja będzie trafiona i czy kroki, które podejmiemy sprawią, że będziemy szczęśliwi… Dlatego w tym video dowiesz się dokładniej, jak odkryć, czego chcesz od życia. Więc zostań ze mną i pozwól, że dla osób które są tutaj po raz pierwszy, szybko się przedstawie. Ja nazywam się Honorata Lubiszewska i razem z Sylwią Sikorską tworzymy embraceyourlife – przestrzeń, w której ludzkim językiem uczymy o rozwoju duchowym. Zanim przejdę do szczegółów, zadam Ci pytanie. Czego chce każdy człowiek? Możesz sobie mówić – każdy chce więcej pieniędzy. Każdy chce być zdrowy. Każdy chce czuć się kochanym i kochać. Tak, to wszystko prawda. A jednocześnie, to wszystko składa się na poczucie szczęścia, którego tak wielu z nas brakuje. Więc – każdy człowiek pragnie być szczęśliwy. Jak możesz poznać, że brakuje Ci szczęścia? Bardzo łatwo. Każde Twoje pragnienie i potrzeba wynika z chęci zaspokojenia swojego poczucia szczęścia. Więc Twoje dążenia i poszukiwania za czymś, czego Ci brakuje to ta właśnie oznaka. A co składa się na to szczęście, jako zestaw emocji i odczuć oraz doświadczeń, to już inna sprawa. My ludzie, przez nasz sposób wychowania ale też historię ewolucji i rozwoju danej kultury, zaczęliśmy w pewnym momencie wstydzić się tego, że czegoś pragniemy. A tym bardziej, wstyd nam przyznać, że nie jesteśmy szczęsliwi i że czegoś nam czasem brakuje. Więc podejmujemy różnego rodzaju poszukiwania szczęścia. Ale – nasze poszukiwania w wielu przypadkach pełnzną na niczym i kończymy jednak z większym smutkiem niż poczuciem szczęścia. Dzieje się tak w tych przypadkach, kiedy zamiast iść w kierunku czegoś z radością i ekscytacją, idziemy do tego ze strachem – czy to nam wyjdzie i czy to nam się w ogóle spodoba. Rozumiesz? Zmierzamy po swoje pragnienia z jednoczesnym odpychaniem od siebie poczucia spełnienia. Robimy to oczywiście w tych wypadkach, kiedy jesteśmy nieświadomi swoich emocji i nie obserwujemy siebie w procesie sięgania po nowe. Musisz mieć w pierwszej kolejności świadomość tego mechanizmu wewnętrznego autosabotażu, aby już w tym kroku zrobić sobie szybką analizę. Uświadom sobie te momenty życia – z resztą być może teraz w takim jesteś – kiedy byłaś przed podjęciem decyzji i jednocześnie zastanawiałaś się, co inni pomyślą, jak właśnie tak wybierzesz. I paraliżował Cię nie tyle strach przed porażką, co przed tym, jak inni będą Cię oceniać, gdy jednak Ci się to nie spodoba co wybierałaś, gdy Ci się znudzi albo kompletnie nie będzie Twoją drogą. Widzisz te momenty? I tym samym zamiast cieszyć się procesem zmian, szłaś w ich kierunku z oporem, który tak naprawdę nawet nie do końca był uzasadniony. No dobrze, więc jak sprawdzić i odkryć, czego chcesz od życia? Zacznij od gry przeciwieństw. Myślę, że być może już o niej słyszałaś. No więc, wiesz już na pewno czego nie chcesz od życia. Powiedzmy, że nie chcesz już pracować tam, gdzie pracujesz. Masz dość tego miejsca. I zastanawiasz się nad przejściem na swoje. Ale, boisz się, że Ci nie wyjdzie. Więc wiesz już, czego nie chcesz. I tak, kolejnym krokiem jest uświadomienie sobie, czego chcesz w zamian. W tym celu musisz pobuszować trochę po swojej wyobraźni. I, co ważne – błędem realizowania tego ćwiczenia czy też gry przeciwieństw jest, że ludzie skupiają się na wizualizowaniu szczegółów tego przeciwieństwa, zamiast w obydwu przypadkach – tego niechcianego i chcianego – skupić się na emocjach, doznaniach i odczuciach. Bo – możesz nie lubić swojej pracy dlatego, że czujesz że za mało Ci płacą. Więc przeciwieństwem jest chęć zarabiania więcej. Czy to od razu znaczy, że na swoim będziesz zarabiać więcej? Nie masz w ogóle takiej pewności, więc może też nie do końca chodzi Ci o pracę na swoim tylko pracę według własnych warunków? I- może nie podoba Ci się, że teraz masz małą decyzyjność i nikt nie liczy się w pracy z Twoim zdaniem? Zatem, przeciwieństwem jest praca z ludźmi, którzy Cię słuchają i którzy biorą Twoje pomysły pod uwagę. Oczywiście, będziesz mogła stworzyć zespół marzeń, idąc na swoje, ale czy od razu masz takie zasoby, aby ten zespół zatrudnić? Mam nadzieję, że już trochę rozumiesz, jak działa to granie w grę przeciwieństw. Chodzi tu przede wszystkim o to, aby doszukiwać się EMOCJONALNYCH potrzeb, jakie w sobie nosisz, a jakie do tej pory nie są zaspokajane. Kiedy wykonasz to zadanie w pełnej szczerości i prawdzie przed samą sobą, może się okazać, że to co sobie pierwotnie wymyśliłaś, jednak będzie się trochę inaczej prezentowało, gdy spojrzysz na swoje pragnienia pod kątem emocji. Kiedy wykonasz tę grę, mam dla Ciebie krok drugi. A jest nim zrobienie sobie listy rzeczy, które sprawiają Ci radość. Robiłaś to kiedyś? Przyglądałaś się temu, co Cię cieszy i daje Ci szczęście? Czy może raczej to szczęście i te momenty masz w zwyczaju szybko zbywać? Tutaj chodzi o bardzo szeroką listę tych rzeczy, które już się w Twoim życiu wydarzyły chociażby raz, albo wydarzają się na porządku dziennym a które bardzo lubisz, które Cię po prostu cieszą, dają Ci poczucie spełnienia i dzięki którym się uśmiechasz . Niech to będzie też bardzo szerki zakres od tego, że czujesz szczęście przy bliskich Ci osobach, po – czucie radość gdy jeździsz sama samochodem po mieście z muzyką na cały regulator. Co się dzieje przy tym ćwiczeniu? Już tworząc tę listę, podniesiesz swoje wibracje. A co się dzieje, kiedy regularnie i świadomie podnosimy swoje wibracje? Otóż, wszechświat nie ma innego wyjścia jak odzwierciedlić nam w świecie fizycznym, odbijając jak lustro to, co jest w nas. Bo pamiętaj, że wszechświat rozumie tylko w języku wibracji. Ta lista przyda Ci się też w momentach ustalania intencji przed medytacją, do wprowadzania się w pozytywne stany, do praktykowania wdzięczności czy po prosu przypominania sobie o swoich radościach i łatwiejszego wprowadzania się w stan szczęścia. Ale to nie koniec, bo teraz przechodzimy do najważniejszego… Wiesz, techniki i sposoby nic nie znaczą, jeśli podczas ich realizacji naprawdę nie zagłębimy się w siebie, aby dotrzeć do swoich różnych wzorców, oddzielających nas od poczucia szczęścia. Wiec krokiem trzecim, do którego Cię zapraszam jest pogłębienie świadomości o sobie. Zrób sobie w tym celu listę rzeczy, których chcesz, których pragniesz, a których na ten moment nie masz lub Ci brakuje. Zadaj sobie po prostu pytanie – czego chcę. I zrób szczerze, bez nakładania sobie płynących z umysłu ograniczeń. Jeśli czegoś chcesz, to nie bój się w końcu po to sięgnąć. Napisz to sobie. I kiedy już wypiszesz większość rzeczy to skup się na jednej – której najbardziej na ten moment pragniesz. Skupiając się na niej – powiedzmy, że jest to własne mieszkanie. Zadaj sobie pytanie – dlaczego tego chcę. Odpowiedź może brzmieć – bo chcę czuć się bezpiecznie, potrzebuję stabilności i własnego miejsca. I tak naprawdę dzięki temu prostemu pytaniu jesteś w stanie dotrzeć do INTENCJI swojego pragnienia. A przecież podczas podejmowania swoich decyzji o zmianie, kluczowe jest skupianie się emocjonalnie na tej głębokiej intencji – jakby ona już była wypełniona. Jakby oczywistym było, że wszechświat w tym momencie zapewnił Ci, a Ty czujesz poczucie bezpieczeństwa i masz własne miejsce. I tak, to się wiąże z wizualizowaniem, ale także docenianiem miejsca w którym jesteś teraz. To jest bardzo ważny element odkrywania, czego chcesz od życia. I właśnie dlatego zawrę to jako punkt czwarty. Docenianie miejsca, w którym jesteś teraz. Wiesz, znam wiele osób, które dokonywały zmian z motywacją podpartą chęcią ucieczki od miejsca, w którym są teraz. I zgadni gdzie te osoby wylądowały? Otóż, wylądowały w schemacie i wzorcu, w którym znów nie znoszą miejsca w którym są. Nie dlatego, że miejsce jest złe. Ale one same nie przerobiły lekcji emocjonalnych ze sobą. I tak, mówię tutaj o umiejętności doceniania tego, co jest – ale też doceniania swojej drogi i siebie w procesie zmian. My wszyscy przez całe swoje życie się rozwijamy i transformujemy. Nasze dusze zostały stworzone do dążenia ku rozwojowi, więc to nic dziwnego że te osoby wysoko wrażliwe ciągnie bardziej do zmian i odkrywania świata. A jednocześnie, przez uwarunkowania społeczne i kulturowe, boimy się tych zmian dokonywać, albo wstydzimy się, że chcemy czegoś innego, niż ciepłej posady i życia w jednym miejscu przez kolejne 80 lat. Tymczasem, każdy z nas musi uświadomić sobie i przyjąć, że nie ma się czego wstydzić. Że to jest nasze prawo i obowiązek, aby się zmieniać… A popełnianie błędów, w celu odbierania lekcji, to część procesu ewolucji Twojej duszy. Kiedy więc decydujesz się – mimo wołania, nie próbować, nie zmieniać, nie doświadczać – po prostu smutniejesz. I ta energia, która została stłamszona, musi się jakoś przetransformować. Dlatego, że energia nie znika, niewykorzystana zmienia się po prostu w inny rodzaj energii. Więc, gdy nie wykorzystujesz swojego potencjału i nie doświadczasz życia według wołania Twojej duszy, władzę nad Tobą przejmuje ego, które robi się rozgniewane, agresywne lub apatyczne i depresyjne. Pamiętaj o tym proszę następnym razem, kiedy odmówisz sobie spróbowania czegoś czy podjęcia decyzji, dla pozostania w tym co znane, choć nieprzyjemne. No i ok, wreszcie krok piąty na drodze odkrywania tego, czego chcesz od życia. A Jest nim – podjęcie działania. Ruchu w kierunku. Nawet a może zwłaszcza, kiedy nie masz pewności, ale czujesz wewnętrzne wołanie. Nie zostawiaj tego samemu sobie. Nie ignoruj. Nie poddawaj się. Nie mów, że to nie dla Ciebie. Zwłaszcza, jeśli takie wewnętrzne głosy powracają nie pierwszy raz. Zrób coś. Wykonaj ruch. Nawet mały ruch to już jest ruszenie energii. Ważne, aby ruch wykonywać z radością i zaufaniem do samego procesu. Nie musisz wykonywać ruchu ze świadomością CZY Ci się powiedzie, a tym bardziej JAK to się stanie – jak to wszystko po drodze się ułoży. Podejmując działania krok po kroku, nawet powoli, ale w zaufaniu do tego, że robisz dobrze bo robisz to dla siebie – dajesz wszechświatu miejsce do działania i pole do popisu. I wbrew temu co się może wydawać naszym ludzkim umysłom – my wcale nie musimy znać odpowiedzi na pytanie – JAK coś zrealizować. Ja na przykład, nie miałam zielonego pojęcia, czy firma którą otworzyłam zaraz po wyprowadzeniu się z małego miasta do Warszawy, w ogóle będzie mi przynosiła jakiekolwiek dochody. Ale wierzyłam ufałam i cały czas ufam swojej drodze niesienia pomocy i uzdrowienia innych. I dzięki temu – zawsze wszystko układa się dobrze, a nawet lepiej niż dobrze. I jeśli jeszcze nie widziałaś nagrania Sylwii o tym, jak zaufać swojej decyzji o zmianie, zajrzyj w inne video na naszym kanale Tymczasem, na koniec jeszcze dwa słowa w sprawie odkrywania tego, czego chcemy. Wiesz, nie musisz mieć wszystkich odpowiedzi od razu gotowych. Innymi słowy, nie musisz od razu wiedzieć, czego chcesz. Masz prawo nie wiedzieć niczego, poza tym, że chcesz szczęścia. I im częściej tym szczęściem będziesz emanować z siebie, tym częściej Wszechświat sam będzie Ci podsyłał znaki, rozwiązania, ludzi i sytuacje, dzięki którym to twoje pragnienie i poczucie szczęścia będzie rosło. Wtedy, po prostu bądź uważna na te sygnały i przyjmuj je z radością. Jestem ciekawa, czy jesteś teraz przed jakąś decyzją o zmianie? Czy wiesz, czego chcesz w tej sprawie? A może masz takie doświadczenie, którym chcesz się podzielić? Czekam na Twoje komentarze. Pamiętaj też, aby obserwować nasz kanał, bo dzięki temu nie ominą Cię nowe video tego typu. Tymczasem, jeśli to nagranie może pomóc komuś z ważnych dla Ciebie osób i dać wsparcie, udostępnij proszę. Uzdrawianie niewspierających wzorcówZwiększanie połączenia z wyższą jaźniąOdblokowanie na finanse i wewnętrzne spełnienie Podobne wpisy Zjadamy Twoje ciasteczka. Jeśli chcesz nas czytać, musisz upiec więcej... A jeśli nie, przeczytaj o Polityce Prywatności Twoich ciasteczek. Choć smaczne są!OK, DZIELĘ SIĘ CIASTKAMITranslations in context of "what she wants out of life" in English-Polish from Reverso Context: This question and the one following it are great for finding out what she wants out of life and the life she would live if everything went perfectly. Zacznijmy od Bryana Admasa. Podobno jesteś jego fanem?Jestem wielkim fanem. Zacząłem go słuchać gdzieś tak w II klasie liceum. Chociaż w międzyczasie kręciła mnie bardziej muzyka typu Jimmy Hendrix i jakieś mocniejsze dźwięki. Ale też zawsze był Adams i ta jego chrypka…A Twoje inspiracje muzyczne?Hendrix, U2, Adams. Cenię U2, bo oni potrafili nie tracąc swojego charakteru przejść przez różne gatunki muzyczne. Nie "zeszmacili się", pozostali sobą. Słucham bardzo dużo starej muzyki - lat 70-tych, jak np. Led Zeppelin. Na tych dźwiękach się wychowałem. I mimo, że piszę melodyjne piosenki to ten duch rockowy, gitarowy gdzieś we mnie jest. Na mojej płycie to będzie w czym się lepiej czujesz? W balladach, czy w mocnych rockowych kawałkach?Ostatnio w balladach. Zacząłem profesjonalnie ćwiczyć swój głos. Chodzę na lekcje śpiewu. Okazało się, że nie znam zupełnie siebie, swojego głosu. Zrozumiałem, że głos jest przedłużeniem osoby. Nie należy go kształcić oddzielnie. W nim słychać to czy faktycznie umiesz śpiewać i co sobą reprezentujesz. W swoje 35 urodziny postanowiłem nauczyć się śpiewać na nowo. Zawsze kojarzyłem sobie siebie jako kompozytora. Wiesz to jak z pakietem 3 w 1 - kawa, cukier i śmietanka. Kiedyś sądziłem, że ta kawa to jest komponowanie, dodatkowo gitara i na 3 miejscu wokal jako ta tania śmietanka. Moja nauczycielka śpiewu, zresztą znana śpiewaczka operowa, przewróciła mi to wszystko do góry nogami. Powiedziała, że jestem potężnym głosem, a resztę mogę potraktować jako dodatek. Odkryłem w śpiewaniu nowe rzeczy. Zacząłem interpretować muzykę swoim głosem. Dla mnie to jest nowa podróż. Kiedyś często krytykowano moje śpiewanie. Przejmowałem się tym. Teraz nauczyłem się tego, że jestem sobą, śpiewam i jestem szczęśliwy z tego piszesz teksty?Nie podejmowałem się tego jeszcze. I tak robię wszystko inne w zespole (śmiech). Ale myślę, że i na to przyjdzie czas… powoli zaczynam uczyć się wyrażać siebie w ten sposób..Pamiętasz pierwszą piosenkę, która utkwiła Ci w pamięci i pomyślałeś sobie: "To chcę w życiu robić"?Tak, to był utwór "Cross town traffic" Jimmiego Hendrixa. Usłyszałem go w Radiu Lublin. To taki dosyć rockowy kawałek, ale z fajną bluesową melodią. Do tego stopnia zwariowałem na punkcie gitary, że budziłem się o 3 w nocy, grałem godzinę i szedłem spać. I tak co lat wtedy miałeś?Tak około 16, 17. I właśnie wtedy zaczęła się twoja muzyczna droga? Jak ona przebiegała?Między 16 a 19 rokiem życia grałem w różnych rockowych, bluesowych kapelach w Lublinie. Wygrywaliśmy różne przeglądy, graliśmy bo chcieliśmy coś wykrzyczeć. A potem pojechałem do Warszawy, i musiałem natychmiast iść do jakiejś pracy. Wylądowałem w liceum prywatnym o profilu menadżersko - artystycznym, gdzie uczyła się Natalia Kukulska i córki Niemena. Natalia po jakichś dwóch miesiącach zaproponowała mi stworzenie swojego pierwszego dorosłego zespołu. Było to ciekawe doświadczenie. Nasz pierwszy koncert był w Sali Kongresowej w Warszawie. Rzuciłem pracę i zacząłem z Natalią grać. Zacząłem się z tego utrzymywać. Musiałem sprzedać swoją gitarę klasyczną, rzuciłem szkołę muzyczną w której grałem. Kupiłem gitarę elektryczną i nie żałuję. Wszystko postawiłem na jedną kartę. Przyjechałem do warszawy mając 5 zł w kieszeni, plecak i gitarę. Koledzy śmieli się ze mnie, że jadę zdobywać Warszawę. A ja nawet nie chciałem jej zdobywać. Chciałem po prostu grać i śpiewać. Czyli jesteś ryzykantem?Tak jestem ryzykantem. Mało tego. Jak już coś robię to lubię iść na całość. Jestem typem zdobywcy. W związku z tym czasem przegrywam, a czasem wygrywam. Różnie to bywa. A gdyby nie śpiewanie to co byś w życiu robił?To trudne pytanie. Jak się ma w sobie coś, jakiś dar, powołanie, i się go nie realizuje można popaść we frustrację. Więc gdybym nie śpiewał pewnie zostałbym frustratem. Nie wiem może zacząłbym pracować jako menadżer, może biznesmenem. Ale czułbym się z tym źle. Robiłbym kasę, ale nie miałbym satysfakcji. Będąc w Warszawie pracowałem w około 15 zawodach. Byłem i nauczycielem, uczyłem muzyki, byłem też menadżerem. Rzuciłem się w to wielkie miasto, rozpychałem się łokciami i udało się. Najważniejsze w życiu jest to, żeby odkryć co powinieneś robić. To jest chyba sukces. Ja to odkryłem i z tego się cieszę. Liczysz bardziej na siebie czy na ludzi których masz wokół?Bez innych ludzi nie da się osiągać dużych sukcesów. Prędzej czy później przychodzi zmęczenie czy wypalenie. Chociaż ja ostatnio cały czas mam nowe pomysły, aż sam się temu dziwię. Ludzie są bardzo potrzebni. Zauważyłem, że za każdym człowiekiem sukcesu stoi inna silna osoba. Może to być żona, matka, brat czy przyjaciel, ale zawsze ktoś za tym stoi, ktoś wspiera. Czasem jest to nawet grupa osób. Samemu nic się nie da osiągnąć. Robiąc solową płytę zauważyłem, że muszę się otaczać ludźmi którzy we mnie wierzą. Jeżeli otaczaliby mnie sceptycy to tak naprawdę szybciutko by mnie załatwili tym swoim sceptycyzmem, który często jest niewerbalny, niewypowiedziany - ale jest. Dlatego stwierdziłem, że muszę się otaczać ludźmi, którzy we mnie wierzą i to mi dodaje sił. Rodzina jest dla ciebie ważna?Tak, bardzo ważna. Pochodzę z wielodzietnej rodziny. Jestem najstarszym synem, mam jeszcze dwóch braci i siostrę i to jest naprawdę super. Mamy ze sobą świetny kontakt, mimo iż mieszkamy daleko od siebie. Masz dwie córki...Tak. Jedna ma 12 lat, druga - 3 latka. Są słodkie. Bardzo je kocham. Jakie pytanie najczęściej zadają ci ludzie?O Sixteen i Seventeen. Cieszę się, że ty o to nie pytasz. Ludzie najczęściej idą schematem. Pytają o przeszłość. A to jest nudne. Bo kogo, tak naprawdę obchodzi przeszłość? Albo ktoś ma coś do powiedzenia dzisiaj, albo to nie ma sensu... Startujesz jako artysta solowy z nowym projektem więc...Tak, startuję i biorę za to pełną odpowiedzialność. Również za ewentualny sukces albo porażkę. Biorę pod uwagę obie opcje. Nie robię tego dlatego, żeby koniecznie osiągnąć sukces, bo sukces mam już w sobie. Kocham to co robię i to jest mój pytanie którego nikt nie zadał do tej pory, na które czekasz?Hmm. Bardzo dużo jest takich pytań, wiesz? Czekaj, odwróćmy role. Zadałaś mi tu wiele pytań z różnych dziedzin. Która z nich Ciebie najbardziej interesuje?Widzę w Tobie pasję. Skąd ona pochodzi? I na pewno chciałabym się czegoś dowiedzieć o Twojej rodzinie. Bo pasja wynika z tego co masz w środku, ale też z ludzi którzy Cię otaczają...Ciekawa rozmowa się tutaj nawiązuje. Gdyby to był program TV to na pewno już bym strzelił jakieś pytanie, a nie chcę tak. Wielu pytań mi nie zadano. Ja nie chcę odpowiadać na pytania tak jak tego się ode mnie oczekuje. Wolę mówić tak, jak ja chcę. Bo to ja mam coś do powiedzenia lub nie, kreuję siebie. Zobaczyłaś pasję. Nie wiem jak to opisać słowami, ja to kocham. Chociaż w życiu muzyka zawsze nadchodzi moment wypalenia się, schematyki. I to jest jedyna rzecz która jest go w stanie zabić. Ja póki co cieszę się z tego co robię i doceniam to co mam. Jestem pełny wdzięczności i stąd jest ta pasja. Inaczej stałbym się odtwórcą muzyki. A ona jest dla mnie bardzo ważna w życiu. Wcześniej się tego wstydziłem, a teraz już nie. Bo taki boisz się, że kiedyś nadejdzie taka chwila, że pomyślisz: "Kurde robię to tylko dla kasy, schematycznie, już tego nie kocham"?To wtedy przestanę. I może zajmę się córkami. Ostatnie trzy lata zajmowałem się Asią. Chciałem to robić. Im dłużej się nią zajmowałem, tym lepszą relację mieliśmy. Teraz chcę śpiewać, a jak nadejdzie moment że powiem sobie dość to zrezygnuję. Jeśli będę miał nagrać płytę, a nie będę miał pomysłów to po prostu zrezygnuję. w tej chwili jest tak, że miałem kilka lat przerwy i na tej płycie chcę coś powiedzieć. Komuś kto śpiewa trudno jest pokazać swój środek, swoje wnętrze. A ja chcę to robić. Nie wstydzę się tego. To i to, że jestem sobą jest moja mocą. Nie interesuje mnie to, co powiedzą ludzie. Jestem sobą i wiem czego chcę od życia. Co jest na samej górze listy twoich marzeń? Pierwsza trójka?Wow. Lista marzeń... Z takich bieżących - chciałbym częściej spędzać czas z Zuzią, która mieszka ze swoją mamą a my nie jesteśmy ze sobą od dawna. To jest moje marzenie. Częściej spędzać z nią czas, nie tylko w wakacje. Innym jest posiadanie własnego studia nagrań. Poza tym mam pełno takich prostych marzeń. Na przykład wyjechać z całą rodziną na wakacje. To bardzo normalne marzenia. Nie jakieś bardzo odjechane (śmiech). A jak juz przyjdzie czas na odpoczynek, to gdzie byś wyjechał?Przede wszystkim zabrałbym ze sobą rodzinę, to po pierwsze. Czasem chciałbym się znaleźć w jakimś zacisznym miejscu. Bardzo lubię Tatry Słowackie. Tam jest mniej turystów i można chodzić samotnie po szlakach. Tego się nie da opisać. Wtedy trzeba grać i śpiewać (śmiech). Czym jest dla Ciebie popularność?Produktem ubocznym tego co robię. Kiedyś, jak byłem niedojrzały życiowo, emocjonalnie była dla mnie bardzo ważna. Imponowało mi żeby znać kogoś sławnego. Teraz normalnie do tego podchodzę. Jak ktoś zaczyna mnie specjalnie traktować, staram się mu pokazać, że jestem normalnym facetem. Popularność jest niczym. Przeszedłem już w swoim życiu wielką popularność i wielki upadek. Teraz nic mnie już nie zdziwi. Jestem odporny na takie rzeczy. Trochę o płycie. Kiedy się ukaże?Myślę, że uda się ją wydać mniej więcej w połowie tego roku. W ubiegłym roku w swoje urodziny, podjąłem decyzję o powrocie na scenę. Chciałbym żeby dokładnie rok później płyta ujrzała światło dzienne. Takie piękne zwieńczenie pracy i mojej i moich współpracowników. Poza tym ja lubię maj, bo to jest naprawdę fajny miesiąc, pełen takiej wiosennej adrenaliny (śmiech)Tytuł płyty to będzie prawdopodobnie "Za głosem serca". Nie chcę wymyślać jakichś dziwnych rzeczy. Jestem wyrośniętym dzieciakiem i taki tytuł mi odpowiada. Piosenka o tym samym tytule to ballada. Sądzę, że chwyci, bo ma to coś. Jest troszeczkę inna. Ktoś mi zarzucił, że takiej muzyki w radio nie ma. I bardzo dobrze (śmiech) to my zagramy taką. Wierzysz w przypadki?Nie, nie ma przypadków. Wszystko ma jakiś porządek i sens. Aczkolwiek, żeby zrobić karierę potrzebny jest splot pewnych przypadków. Trzeba mieć fuksa. Każdy jest inny i ma coś swojego do powiedzenia. Nie ma przypadków. Boisz się czegoś?Tak, czasami. Najbardziej siebie samego. Tylko i wyłącznie. Niczego więcej. A siebie boję się w sensie takim, żebym nie przestał być sobą, nie zaczął oszukiwać samego siebie, albo żebym nie robił rzeczy, których potem będę żałował. Natomiast nie boję się ludzi, okoliczności. Powiedz w dwóch słowach o muzykach z którymi to moi kumple z Lublina, jednego znam nawet praktycznie od podwórka. Dobrze się rozumiemy i fajnie się nam razem z wieloma artystami. Z kim było najlepiej?Z Andrzejem Zeńczewskim z Daabu. Grałem z Daabem dwa lata, potem on założył Szwagierkolaskę i trochę mniej się zajmował Daabem. Ale byłem z nim naprawdę zakumplowany. Z całej Warszawki on był najbardziej normalny i to mi bardzo imponowało. Możesz coś powiedzieć o singlu?Włożyliśmy w niego mnóstwo pracy. Teraz staramy się zrobić wszystko, żeby mógł dotrzeć do słuchaczy, a proste to niestety nie jest. Piosenka To mój krzyk została też nagrana w wersji angielskiej pod tytułem Don't let the fire die z myślą o polskich preselekcjach do tegorocznej Eurowizji. Zajęliśmy 11 miejsce na 103 zgłoszone piosenki. Jury nas doceniło. Znaleźliśmy się o włos do finału… Teraz skupiam się przede wszystkim nad tym, żeby płyta nabrała fajnego brzmienia, to jest jak Ci się podoba Białystok?Super. Spotkałem kilka osób stąd. I wszystkie mają fajną mentalność. Podobną do lubelskiej, może nawet trochę lepszą. Ludzie są otwarci, nie jak niektórzy z Warszawy. Otwartość cenię sobie najbardziej. Dziękuję za rozmowę.
Wręcz przeciwnie, wiem czego chcę od życia. Zawsze przychodziłeś na wszystkie spotkania nie spóźniony, nie kombinowałes, żeby jakos wymyśleć banalny pretekst na poczekaniu albo nie dałeś tej osobie znać prawie jak do spotkania miało dojść, że jednak nie przyjdziesz ?
Sandra Śnieżek miała udane życie zawodowe w Anglii, kiedy w jej życiu wydarzyła się tragedia. Wtedy postanowiła, że chce spróbować VanLife, czyli życia w ciągłej podróży Razem z partnerem, który przerobił swój samochód tak, by można było w nim mieszkać, wyruszyli zwiedzać świat Ich marzeniem była podróż do Indii, ale jeszcze tam nie dotarli. Pierwszym dużym ograniczeniem, które spotkali na swojej drodze, była pandemia — Nasz rytm i plany związane są z naturą. Idziemy spać, kiedy robi się ciemno, a wstajemy, gdy budzi nas słońce. Jesteśmy też uzależnieni od pogody, musimy się do niej dostosowywać — mówi Sandra Więcej takich tekstów znajdziesz na stronie głównej Onetu Anna Frydrychewicz, Onet: Co pchasz do przodu i od kiedy? Sandra Śnieżek, autorka bloga "Pcham do przodu": Pcham swoje życie, odkąd pamiętam. Nie zawsze miałam "pod górkę", osiągnęłam sporo pod względem kariery zawodowej, ale w moim życiu prywatnym zdarzały się takie upadki, kiedy sięgałam dna. Z drugiej strony jestem niepoprawną optymistką. Uważam, że z każdej trudnej sytuacji można się dźwignąć. Dlatego zawsze pcham do przodu. Co ci dało tak mocno w kość, że w pewnym momencie postanowiłaś zmienić swoje życie o 180 stopni? Tym momentem była tragedia, którą przeżyliśmy. To była chwila, w której wszystko przestało mieć znaczenie, nawet wartości, które dotąd wyznawaliśmy. Straciłam syna. Nie chcę tutaj o tym mówić szerzej, jeśli ktoś chciałby o tym poczytać, odsyłam na mój blog. W tamtym okresie stanęłam przed wyborem: mogłam siedzieć i płakać do końca życia albo coś zrobić, zadziałać. Pierwszą myślą było: sprzedać dom. Mieszkaliśmy w Anglii, z tym domem było związane zbyt wiele wspomnień, byśmy mogli tam zostać. A Niedźwiedź (partner Sandry — wpadł na pomysł, że przerobimy jego samochód i po prostu gdzieś pojedziemy. "Ten pomysł był taki piękny, że aż głupi" To było tak głupie, że aż piękne. Nigdy wcześniej nie rozmawialiśmy o tym w ten sposób. Marzyliśmy, żeby zamieszkać w innym kraju, na przykład w naszych ukochanych Indiach. Ale mówiliśmy sobie: jeszcze trochę się dorobimy i bliżej emerytury przeniesiemy się do jakiegoś cieplejszego kraju, gdzie jest tanio, gdzie ludzie są życzliwi, fajni. To był nasz plan. Nie wiedziałam wtedy jeszcze nic o "światku VanLifowym". Pięć lat temu to jeszcze nie było popularne. Potem przyjaciółka podesłała mi na YouTubie jakiś vlog, obejrzałam filmiki o podróżach i zrozumiałam, że to jest idealny sposób na życie w naszej sytuacji. Idealna terapia. Ile czasu już trwa ta terapia? Dwa lata. Finanse pozwolą nam jeszcze jeździć kolejne dwa lata, a potem zobaczymy, Trudno jest to przewidzieć, bo na świecie panuje dziś totalne szaleństwo, jest wojna, była pandemia. Chcemy zwiedzić jak najwięcej krajów i kontynentów i zobaczyć, gdzie byłoby nam dobrze. Czyli docelowo plan jest taki, by gdzieś osiąść na dłużej? Tak, chcemy mieć bazę do wypadów. Mówimy "sprzedaliśmy wszystko", ale to nie do końca prawda. Nie można pozbyć się wszystkiego, zawsze coś zostaje, zawsze są jakieś sentymentalne więzi, przedmioty, zdjęcia, dokumenty, które musisz gdzieś przechować. A poza tym, nie ukrywajmy, nikt nie będzie wiecznie młody. Nam tej młodości zostało już niewiele. Trzeba myśleć o tym, by mieć jakiś kąt na stare lata. Dwa lata temu zaczęła się pandemia. Dokąd pojechaliście w pierwszą podróż? Kiedy zakończyliśmy proces sprzedaży naszego domu w Anglii, ogłoszono lockdown. Nasz plan zakładał, że pojedziemy do Ameryki Południowej, ale zamknięto granice. Zdecydowaliśmy, że pojedziemy do Polski, a na granicy powiemy, że wracamy do domu i wtedy nas puszczą. Tak zrobiliśmy. Z Polski przez Chorwację pojechaliśmy do Albanii, skąd chcieliśmy udać się do Grecji, ale to już było niemożliwe. Przeczytaj też: Jak zorganizować swoją pierwszą samotną podróż? 10 wskazówek W międzyczasie okazało się, że samochód trzeba "poprawić". Oczywiście dopiero w trasie okazało się, czego brakuje naszej Toyocie. Niedźwiedź wcześniej przygotowywał ją do podróży oglądając filmiki na YouTubie, jednak z zawodu jest budowlańcem, nie zna się na samochodach. Więc wróciliśmy z Albanii do Polski poprawić kilka rzeczy w naszym aucie, ale wtedy nastała już zima. Zimą zawsze jeździliśmy na narty do Austrii. Austria zamknęła granicę, więc z pewnymi obawami udaliśmy się do Szwajcarii. Okazało się, że są tam specjalnie wyznaczone miejsca, w których można przenocować. Spędziliśmy w Szwajcarii święta, aż wjazd do naszej wymarzonej Austrii stał się możliwy. Tam też pożegnaliśmy naszego ciężko chorego, ukochanego psa. Foto: Faceook/Pchamdoprzodu "Nie możemy żyć bez psów" Podróżowaliście z psem? Tak, nie możemy żyć bez psów. Po odejściu naszej sznaucerki dostaliśmy wiadomość, że w Polsce czeka na nas szczeniaczek, więc wróciliśmy po niego do kraju. Chcieliśmy potem wyruszyć do Indii, ale ciężko jest tam dojechać drogą lądową, głównie ze względu na konflikty zbrojne. Obecnie wracamy do Polski, znów wymienimy kilka rzeczy w samochodzie. Kolejny kierunek, który obraliśmy, to Afryka. Przekonało nas to, że ludzie, których spotykaliśmy w naszej podróży, bardzo gorąco nam polecali ten kontynent. Nie mogliśmy pojechać tam od razu, bo Maroko zamknęło granice. Planujemy dojechać do Afryki przez Hiszpanię. Zobaczymy, czy nam się uda, bo wiele osób ostrzega nas przed konfliktami zbrojnymi. Śledzę jednak vlogi podróżników i widzę, że niektórym udaje się tam dotrzeć. Jak wygląda wasz zwykły dzień? Każdy dzień zaczynam od chwalenia tego, że nie muszę chodzić do pracy (śmiech). Zawsze byłam pracoholikiem, prowadziłam swoją firmę, byłam ambitna i zaangażowana. Ale mój system wartości się zmienił. Muszę przyznać, że byłam materialistką z ogromnym deficytem posiadania. Pochodziłam ze skromnej rodziny, a od momentu, w którym zrozumiałam, że stać mnie na wiele rzeczy, miałam poczucie, że pieniądze dadzą mi wszystko. Tak szukałam mojego szczęścia. Dopiero teraz zrozumiałam, że to droga donikąd. Dzięki tej podróży życia wiem, że można mieć dużo pieniędzy i być bardzo nieszczęśliwym. Teraz mam niewiele i jestem szczęśliwa. Wiem, że pieniądze się kiedyś skończą, ale mnie ta świadomość nie paraliżuje. Czuję wolność. Wstaję rano i wiem, że nic nie muszę. Jak znajdujecie miejsca, w których się zatrzymujecie? Kiedy odczuwamy zmęczenie, zjeżdżamy w boczną drogę i jedziemy tak długo, aż coś znajdziemy. Społeczności VanLifowe mają swoje aplikacje, za pomocą których można wyszukać miejsce do spania. Ale to, co ktoś wskaże jako fajne miejsce do spania, niekoniecznie jest odpowiednie dla nas. Mamy swoją wodę, nie potrzebujemy toalety, nie chcemy baru na dzikiej plaży... Przeczytaj także: Jestem po 30., z doktoratem na koncie. Wciąż szukam siebie Na początku szukaliśmy na nocleg miejsca, które jest po prostu ładne. Dziś wiem, że przede wszystkim musi być bezpiecznie. Muszę mieć także pewność, że jesteśmy osłonięci od wiatru, że jeśli w nocy będzie burza, to uda nam się rano bez problemów wyjechać, bo nie ugrzęźniemy. Kiedy znajdujemy miejsce, które jest nie tylko funkcjonalne, ale i piękne, zostajemy w nim na dwa, trzy dni. Powstanie o tej podróży jakaś książka, dziennik? Kiedy zaczynaliśmy podróż, nie miałam takich myśli, ani ambicji. Ale bardzo poruszył mnie Iran. To jest kraj, o którym nie mamy zielonego pojęcia. Informacje, które można znaleźć w Internecie, są mylące. Relacjonując nasz pobyt w Iranie na Instagramie, nie mogłam powiedzieć wszystkiego, co widziałam, bo byłoby to dla nas bezpieczne. Dlatego dopiero powstaje e-book, w którym opowiem o moich wrażeniach z pobytu w tym kraju. A dokąd się udacie, kiedy zwiedzicie już Afrykę? Chcemy przeprawić się w końcu do Indii. Nie jest to jednak wciąż oczywiste. Jeśli jednak uda się nam objechać Azję, spakujemy samochód na kontener i pojedziemy do Ameryki Południowej, która jest na razie ostatecznym celem. Foto: Faceook/Pchamdoprzodu "Pcham do przodu w Turcji" I potem się zatrzymacie na dłużej? Tak, bo są tam przyjazne przepisy. Rezydenci nie muszą na przykład się co chwila meldować, rejestrować. Macie w życiu jakąś rutynę? Owszem. Choć każdy dzień bywa inny, zawsze rano budzi mnie pies, liżąc po nosie. Idziemy na krótki spacer, przygotowuję herbatę, ćwiczę, choć tego nie lubię. Uwielbiam pływać, więc jeśli tylko zatrzymaliśmy się nad wodą, korzystam z tego. Dalej wszystko zależy od tego, jaki mamy dzień. Kiedy zatrzymujemy się na dłużej, zawsze mamy coś do zrobienia. Przeznaczmy ten postój na czynności gospodarcze. Nasz rytm i plany związane są z naturą. Idziemy spać, kiedy robi się ciemno, a wstajemy, gdy budzi nas słońce. Jesteśmy też uzależnieni od pogody, musimy się do niej dostosowywać. Przeczytaj też: Jak i gdzie tanio wyjechać na wakacje? Porady podróżnika Miałaś taki moment, w którym powiedziałaś sobie: chcę wracać? Albo: chcę zostać tu na dłużej, już teraz? Życie w ciągłej podróży musi być bardzo męczące. Kiedy jesteśmy zmęczeni fizycznie, zostajemy na dłużej w jednym miejscu. Ale powiem ci, że bycie razem non stop jest trudne. Kiedy są jakieś spięcia, nie ma gdzie uciec. W domu możesz wyjść do innego pokoju, pogadać z przyjaciółką, pójść do pracy, zdystansować się i na nowo sobie wszystko ułożyć. My nie mamy tego komfortu. Czasem spięcia zdarzają nam się w zupełnie nieodpowiednim momencie, kiedy na przykład trzeba podjąć jakąś decyzję: jedziemy w prawo czy w lewo? Zostajemy na noc czy jedziemy dalej? Nie ma czasu na focha, na obrażanie się na siebie i ciche dni. Nie ma na to czasu, bo zerwała się burza, trzeba reagować. To duża próba dla związku. Masz na to jakiś swój sposób? Tak. Ostatnio prawie się rozstaliśmy, wtedy zdecydowałam, że potrzebuję oddechu. Wzięłam psa i wynajęłam sobie pokój w hotelu na trzy dni, nabrałam dystansu. Rozwiązanie okazało się rewelacyjne, zamiast skakać sobie do gardeł, odpoczęliśmy od siebie i dalej jesteśmy razem (śmiech). A tęsknisz za przyjaciółmi? Zdarzają mi się momenty, w których brakuje mi fizycznego kontaktu, takiej możliwości, żeby usiąść i ze sobą porozmawiać. Oczywiście korzystam z Messengera i Skype’a, ale są takie dni, jak święta lub urodziny, kiedy chciałoby się być z najbliższymi. Cóż, nie można mieć wszystkiego. Organizujecie sobie święta? Tak, podtrzymujemy tradycję. Ostatnio zrobiliśmy sobie "urlop w urlopie" i wynajęliśmy sobie apartament w Gruzji, w którym spędziliśmy święta. Niektórzy powiedzą, że cały czas jesteście na urlopie, na wiecznych wakacjach. A to po prostu jest inny styl życia. Kiedy jedziesz na urlop, rzucasz wszystko i poświęcasz cały czas na to, by odpocząć, zwiedzać, bawić się. Nic cię nie niepokoi. My spotykamy się z prozą życia: trzeba zrobić zakupy, przelew, ogarnąć pranie — tu i teraz, a nie po powrocie do domu. Dzień jest wypełniony. Na przykład trzeba nabrać tyle wody do zbiornika i zrobić tyle zapasów jedzenia, żebyśmy mogli potem siedzieć w polu przez tydzień. Zdarzyły się wam sytuacje niebezpieczne, kiedy się bałaś? Tak, na przykład wtedy, gdy pogorszyły się warunki atmosferyczne. Przetrwaliśmy kilka silnych burz. Myślałam wtedy, że już po nas, że umrzemy. Dziś już nie boję się o nas, ale o nasz dom, czyli namiot. Jeśli chodzi o ludzi, to czujemy się bardzo bezpiecznie, co jest dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Zawsze byłam osobą, która na wakacje jeździła do hoteli "all inclusive", a tu nagle nocujemy "na dziko". Wyruszenie w tę podróż było jak rzucenie się na głęboką wodę. Co ci dały te dwa lata? Nauczyłam się siebie i dzisiaj już wiem, kim jestem, czego potrzebuję. Zrozumiałam też, że wcześniej błądziłam, na przykład nadmiernie przywiązywałam wagę do wyglądu zewnętrznego. To było związane z moimi ukrytymi kompleksami. Wcześniej nie wyszłam do sklepu, nie otworzyłam drzwi kurierowi, dopóki się nie umalowałam. Chciałam też zadowolić innych, najczęściej kosztem własnych potrzeb. Teraz myślę o tym, czego potrzebuję ja i czego potrzebujemy my, jako para. Zmieniła się moja hierarchia. Foto: Faceook/Pchamdoprzodu "Dzięki tej podróży wiem, kim jestem, czego potrzebuję" Może do tego etapu trzeba po prostu dorosnąć? Kiedy byłam młoda, chciałam robić karierę i cieszę się, że spełniłam swoje ambicje. Ale nadszedł w końcu w moim życiu czas na to, by coś zmienić. Wracając do tej tragedii, która was spotkała — uważasz, że zakończyłaś swoją terapię? Nie, moja terapia będzie trwała do końca życia. Wiem, że zawsze będę dużo podróżować, bo to mi daje dużo pozytywnej energii i karmi moją poszarpaną duszę.